توضیحات
آبنما
آبنما یکی از اجزای معماری ایرانی به ویژه در طرح باغ ایرانی بوده‌است. آبنماها در شهرها نمادی از رودها و چشمه سارها و نهرهای روان در دل دشت‌ها و جنگل‌ها و بیابان‌هاهستند، همچنین آبنماها با ایجاد چشم‌اندازی زیبا و دل‌انگیز همراه با آوای خوش فراز و فرود مایع زندگی انسان (آب) می‌توانند در یک لحظه تمام رفتارهای بد روانی را از دل و جان شهروندان و رهگذران زدوده و به جای آن سرخوشی و شور و هیجان و شادی و آرامش را جایگزین خشم و اندوه و نگرانی و دلواپسی شهروندان و رهگذران نمایند
آبنما و استخر در باغ‌های ایران یکی از ضروری‌ترین عناصر ایجاد باغ بوده‌است.
آبنما در فرهنگ ایرانی
در ایران باستان آب پیام‌آور روشنایی و پاکی به‌شمار می‌رفت و از ارزش زیادی برخوردار بود. شاید به علت اینکه ایران کشوری کم‌آب بوده، این مایع حیاتی بین ایشان قدر و منزلتی والا داشته‌است. آب در نزد ایرانیان نه تنها برای رفع نیازها مورد استفاده قرار می‌گرفته، بلکه از لحاظ معنوی و روحی نیز تأثیر بسیاری داشته‌است. آب با قابلیت‌های مختلف خود مانند حیات، تازگی، درخشندگی، پاکیزگی، رونق و رواج روشنایی، سکون و آرامش و تحرک، احساس‌های متفاوت در روح و روان انسان گذارده‌است. به همین دلیل همواره در مکان‌هایی که ساخته دست بشر هستند، به صورت‌های مختلف برای خود جا باز کرده‌است. این مسئله در رابطه با مکان‌هایی مانند پارک یا باغ بیشتر چشمگیر است. زیرا عنصر آب به عنوان یکی از زیباترین زمینه‌های دید و یکی از موارد تکمیلی فضای سبز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
از نکات مهمی که هنگام ساخت آبنما باید مد نظر باشد، صدای آب، ایجاد فضایی خنک، انعکاس، آرامش و تحرک است. نکته بارز و مهم برای شروع ساخت ابنما در نظر گرفتن مساحت محیطی است که قرار است آبنما در آن احداث شود. مثلاً در شهرهای بزرگی مانند تهران بهتر است به طور تقریبی 25% از مساحت فضای سبز مورد نظر به ساخت آب نما ها اختصاص داده شود. همچنین توجه به شرایط محیط مورد نظر، مکان نگاری و نقشه کشی محل و بررسی شرایط فرهنگی، اجتماعی و حتی سنجش گروه سنی کاربران محلی از نکات مهم هستند.
